بنا به نوع شغلم ، با بچه های کوچولو از نوزاد چند روزه گرفته تا طفل 3-2 ساله و بالاتر ارتباط دارم. آنها به کاری که من با آنها دارم واکنشهای کاملاً متفاوتی می دهند. از همان اول من با خودم فکر می کردم که این کوچولوها آنقدر سنشان کم است که فرصت نداشته اند نوع رفتارهای خودشان را از محیط اطراف و به طور اکتسابی یاد بگیرند. اگر هم نتوانیم در مورد کودکان 3-2 ساله این را بگوئیم ، در مورد نوزادان چند روزه تا چند ماهه تا حد زیادی می توانیم این را بگوئیم. لذا آن چیزی که تا حد خیلی زیادی نوع رفتار و واکنش این کوچولوها را تعیین می کند ، صفاتی است که از والدین آنها به آنها به ارث رسیده است.
از وقتی خداوند به من نیز اولاد عنایت فرمود ، در همان سن 3-2 سالگی چیزهایی را در رفتار او می دیدم که خودم هم همان صفات و رفتارها را قبلاً داشتم. اما دو نکته در اینجا جلب توجه می کرد:
1- فرزند من ، صفتی را که خود من قبلاً نیز داشتم ، با شدت بیشتری نشان می داد.
2- فرزند من ، صفتی را که خود من قبلاً نیز داشتم ، در سن خیلی کمتر از سنی که من آن رفتار را بروز می دادم ، بروز می داد.
روی این مسائل فکر می کردم. دیدم هر کودکی ، « گنجینه » ای از رفتارها و صفات والدین را با خود دارد که نوع رفتارش تا حد زیادی وابسته به محتویات این گنجینه است. گنجینه ای که قبل از اینکه از ما به فرزندمان برسد ، از پدران و مادرانمان به ما رسیده بود و ما اکنون آن را به فرزندان خود می سپاریم. شکی نیست که این گنجینه هم دارای عاملهای مثبت ( رفتارهایی با ارزش مثبت ) و هم دارای عاملهای منفی ( رفتارهایی با ارزش منفی ) است. مانند: نحوه برخورد و رفتار ما با والدینمان و ... . این گنجینه در گذر زمان از نسلی به نسل بعد منتقل می شود.
چیزهایی که در این گنجینه قرار دارد ، رفتارهایی از ما و پدران ماست که از سوی ما « زیاد تکرار » شده اند. به عبارت دیگر: هر کاری و رفتاری و فکر و حالتی که در شما زیاد تکرار شود ، در وجود شما نهادینه می شود و به زبان پروتئین ( ژن ) ترجمه می شود و به نسل بعد از شما داده می شود و این یکی از بزرگترین معجزات طبیعت است.
پس اگر می خواهید به نسل بعد از خود خدمت مهمی کنید ، از همین الان مواظب همه اعمال و رفتار و حتی افکار و حالتهای خودتان ( حتی مخفی ترین و گذراترین آنها ) باشید.
